Αλέξης και Διαμαντής

Η προχθεσινή τρομοκρατική επίθεση είχε ως αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό του 21χρονου αστυνομικού Διαμαντή Μαντζούνη...

Πολλοί έσπευσαν να δημιουργήσουν αναλογίες μεταξύ του συγκεκριμένου γεγονότος και της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Προσωπικά, θεωρώ αυτές τις προσπάθειες επικίνδυνα πολωτικές και ισοπεδωτικές.

Ο μικρός Αλέξης δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από ένα όργανο της έννομης τάξης. Δολοφονήθηκε χωρίς να έχει κάνει το παραμικρό. Την υπεράσπιση του θανάτου του ανέλαβαν αυτόκλητα εκατοντάδες αντιεξουσιαστές αλλά και χιλιάδες αγανακτισμένοι από την κρατική αυθαιρεσία πολίτες.

Χιλιάδες πολίτες που ένιωσαν προδομένοι από ένα φοβικό κράτος που ποινικοποιεί τη διαφορετικότητα.

Η απόπειρα δολοφονίας του Διαμαντή είναι αποτέλεσμα μιας τρομοκρατικής επίθεσης.

Ακόμα και αν από κάποιους θεωρείται ως εκδίκηση για τη δολοφονία του Αλέξη, είναι εγκληματικό να μπαίνουμε σε συγκρίσεις.

Δεν θα κερδίσουμε τίποτα αν πάμε σε μια λογική "Εσείς τον Αλέξη, εμείς τον Διαμαντή. Ισοπαλία".

Θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε πόλωση και εκδικητική μανία. Το 2003 μια άλλη τρομοκρατική επίθεση είχε ως συνέπεια το θάνατο ενός ειδικού φρουρού. Τότε δεν υπήρχε Αλέξης.

Τότε δεν υπήρχαν αντιξουσιαστές στον δρόμο. Τρομοκρατία υπήρξε όμως.

Αν πάμε σε μια λογική αναλογιών, θα καταφέρουμε να δώσουμε στους τρομοκράτες ένα ψευδές ιδεολογικό άλλοθι για τις δολοφονικές τους ενέργειες. Και αυτό δεν το θέλει κανείς.

Ας καταδικάσουμε λοιπόν όλοι την τρομοκρατία.

Ας καταδικάσουμε λοιπόν όλοι αυτούς που καπηλεύονται τη Δημοκρατία και δολοφονούν. Όποιοι κι αν είναι αυτοί.

Έσπευσαν κάποιοι να απαιτήσουν από τον ελληνικό λαό να κατέβει στους δρόμους για τον Διαμαντή επειδή είχε πράξει κάτι ανάλογο για τον Αλέξη.

Δεν απαίτησαν τίποτα από το κράτος. Απαίτησαν από τους πολίτες. Φαίνεται ότι έχουν ιδιόμορφη αντίληψη για την Δημοκρατία.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να στεναχωρηθεί, να χαρεί και να διαδηλώσει με οτιδήποτε επιθυμεί. Χωρίς υποδείξεις και υποκριτικές απαιτήσεις.

Και αν ο κόσμος δεν βγει στους δρόμους για τον Διαμαντή... αυτό δεν αλλάζει κάτι...

Ο Διαμαντής θα εξακολουθεί να είναι ένα ακόμα αθώο θύμα του σάπιου συστήματος και του καμουφλαρισμένου παρακράτους.

Θα είναι όμως μια πραγματικότητα που θα πρέπει να μας προβληματίσει.

Πώς έφτασε ο ελληνικός λαός σε σημείο να επιλέγει ποια από τις δυο δολοφονικές επιθέσεις αθώων τον πονάει περισσότερο;

Πώς κατάφερε η Αστυνομία να προκαλεί τόσα μίση και τόσα πάθη;

Ποιος έδωσε στην Αστυνομια το δικαίωμα στην Αστυνομία να ζητάει από τα μέλη της να ξεχνούν ότι είναι άνθρωποι;

Οι πολίτες που βγήκαν στους δρόμους για τον Αλέξη, θλίβονται βαθιά και για τον Διαμαντή.

Καταδικάζουν την τρομοκρατία. Καταδικάζουν την κρατική αυθαιρεσία.

Είναι απρόθυμοι όμως να υπακούσουν στα επικοινωνιακά κελεύσματα της συντήρησης.

Μην μας ζητάτε λοιπόν να πονέσουμε για τον Διαμαντή επειδή είναι αστυνομικός.

Πονάμε γιατί ένας συνάνθρωπος μας παλεύει για να ζήσει ενώ θα έπρεπε να παλεύει να αλλάξει τον κόσμο που έστειλε στην εντατική...

Παραπολιτικός

Από το http://parapolitiki.blogspot.com/

.