* Την δεύτερη θέση στο πολιτικό σκηνικό, πάει να καταλάβει το κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς* Πρώτος σε δημοφιλία ο Τσίπρας, δεύτερος ο Αλαβάνος, τρίτος ο Καραμανλής, τέταρτος ο Παπανδρέου!
Το μάθατε το καινούργιο πιο σύντομο ανέκδοτο;
«Ο Γιώργος, λέει, έκλεισε κι άλλο την ψαλίδα!»
(Όχι από τη ΝΔ… Από τον ΣΥΡΙΖΑ!!!)
Ναι, είναι γεγονός! Με τη νέα δημοσκόπηση (της Κάπα Research), που δημοσιεύεται σήμερα στο ΒΗΜΑ, επιβεβαιώνεται η τάση ανατροπής του πολιτικού σκηνικού, έτσι όπως το γνωρίσαμε τα τελευταία 27 χρόνια: Δύο μεγάλα κόμματα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) να κυριαρχούν και να εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, ενώ τα υπόλοιπα να συγκεντρώνουν μονοψήφια νούμερα!
Τέρμα πλέον! Ο κόσμος «δεν τους πάει» άλλο. Ήρθε και ο Τσίπρας στη προεδρία του ΣΥΝ και οι (αγανακτισμένοι) Έλληνες πολίτες το πήραν απόφαση: Όλοι πλέον Τσίπρα!!!
Έτσι βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να απειλεί το ΠΑΣΟΚ, στα ίσα!
Την περασμένη Κυριακή άλλο γκάλοπ έδινε στο ΣΥΡΙΖΑ 16+% και αυτό σήμερα τον ανεβάζει στο 18+%.
Δέστε λοιπόν τα… ευρήματα:
ΝΔ 29,1%
ΠΑΣΟΚ 23,2%
ΣΥΡΙΖΑ 18,4%
ΚΚΕ 7,5%
ΛΑΟΣ 5,1%
Η αδιευκρίνιστη ψήφος ανέρχεται (μαζί με τα άλλα μικρότερα κόμματα) στο 16,7%.
Αν κάνουμε αναγωγή, της αδιευκρίνιστης ψήφου (περίπου 14%), έχουμε:
ΝΔ 33,8%
ΠΑΣΟΚ 26,7%
ΣΥΡΙΖΑ 21,4%
ΚΚΕ 8,7%
ΛΑΟΣ 5,9%
Άλλα 3,5%
Άλλα ευρήματα δείχνουν:
* Δημοφιλία πολιτικών αρχηγών: Τσίπρας 74%, Αλαβάνος 56%, Καραμανλής 53%. Από κει και πέρα, η… άβυσσος!
* Καταλληλότερος για πρωθυπουργός: Καραμανλής 41,2%, Παπανδρέου 19,3%, Τσίπρας 13,1%, Καρατζαφέρης 4,7% και Παπαρήγα 2,4%.
* Το 73,9% δηλώνει ότι δεν είναι ικανοποιημένο με τον τρόπο που η ΝΔ ασκεί τη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ το 87,9% αναφέρει ότι δεν ικανοποιείται από την αντιπολιτευτική δράση του ΠΑΣΟΚ.
Και κάτι ακόμα: Πηγές από Αθήνα, μας μετέφεραν ότι τα νούμερα του ΣΥΡΙΖΑ –για άλλη μια φορά- «συμπιέστηκαν προς τα κάτω» (από την εταιρία και την εφημερίδα)! Γιατί άραγε;;;
1 σχόλιο:
Τελικά, δε μπορεί η δημόσια πολιτική ζωή του τόπου και οι διαθέσεις της κοινωνίας να ερμηνεύονται από κάθε είδους δημοσκοπήσεις, που το τελευταίο διάστημα, ειδικά από την 11η Νοέμβρη και εντεύθεν, θέλουν να καταστούν συνδιαμορφωτές του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι. Δεν περιορίζονται δηλαδή στη φύση του επιτηδεύματός τους, ως εργαλείο στιγμιαίας ή μεσοπρόθεσμης ανάλυσης. Και αυτό λέει πολλά.
Η όποια προπαγάνδα, λοιπόν, μπορεί να πάρει περισσότερες διαστάσεις και βάθος, κάτι σαν μια σύγχρονη Λερναία Ύδρα σε συμμαχία με τη Σκύλα και τη Χάρυβδη. Όσο και να προσπαθεί το κοινωνικό σύστημα μέσα από τις εκφράσεις του και τις συλλογικότητες να αρθρώσει νέο πολιτικό λόγο, ξεπετιέται το ένα κεφάλι του πολιτικού hyper system, θυσιάζεται προσωρινά, έχοντας, ωστόσο, άλλα οκτώ για να επιτελέσει αυτό που ως σύστημα εγγυάται την ύπαρξή του. Ο κάθε φέρελπις Ηρακλής, ενώ νομίζει ότι μπορεί να περάσει σε επόμενο στάδιο του συγκεκριμένου άθλου, ακόμα και αν τα καταφέρει, έχει αποκτήσει μέσω των δημοσκοπήσεων την τραγική γνώση ότι η Σκύλα και η Χάρυβδη εξακολουθούν να υφίστανται, παρά τα όσα η Μυθολογία αναφέρει. Το να είσαι πολυμήχανος όπως ο Οδυσσέας δεν αρκεί, όπως δεν αρκεί και η μυϊκή δύναμη από τη στιγμή που τα επιστημονικά εργαλεία έχουν τεθεί στην υπηρεσία μιας νέας Ήρας που θέλει να εκδικείται στην αιωνιότητα τον άπιστο Δία. Και ο νέος Ηρακλής μπορεί να είναι το «φαίνεσθαι» μιας «φαίνεσθαι» κοινωνικοπολιτικής αναγκαιότητας, ένας media hero. Με απλά λόγια, το πάλαι ποτέ σύνθημα «έξω και απέναντι» αρχίζει να διαμορφώνεται σε «μέσα και ευχαριστώ». Είναι η χειρότερη έκφραση του μικροαστισμού, ενός αναβαπτισμένου προλετάριου που προτιμά να λέει ότι θέλει να ζεσταίνεται με μαγκάλι, αλλά παραδέχεται με βαριά καρδιά στους κύκλους του ότι δε μπορεί να ξεφύγει από την μετεξέλιξη του πρωτόγονου μέσου σε τζάκι ή καλοριφέρ, αφού ο Δαρβινισμός δεν επιτρέπει τη στασιμότητα.
Η ανανέωση στο ΠΑΣΟΚ σε όποιο βαθμό και αν αυτή επέτυχε να εκφραστεί και μέσα από το Συνέδριο (προσωπικά θα την επιθυμούσα περισσότερο αποφασιστική και ανανεωτική) πέφτει ήδη στη μέγγενη των δημοσκοπήσεων, λες και κάποιοι «παίζουν ρέστα» στην πολιτική ρουλέτα, διότι έχασαν σχεδόν τη μισή μπάνκα στην πράσινη τσόχα. Και το πόκερ είναι πάντα ανελέητο, σε όλες του τις παραλλαγές. Αλλά δε μπορεί ο policy maker να θέλει να ρεφάρει επικεντρώνοντας σε μια δήθεν άλωση του δικομματισμού η οποία θα επιτευχθεί μόνο μέσα από ένα κεντροδεξιό σχήμα και κυβερνήσεις δεξιο-προοδευτικού σχήματος, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τα ετερώνυμα έλκονται. Αυτό εξυπηρετεί το ίδιο το hyper system που θέλει ως μπαλαντέρ μια ύπαρξη πέρα από τα προκαθορισμένα, όπως αυτό θέλει να τα αντιλαμβάνεται. Στην ουσία, αυτός ο μπαλαντέρ είναι ο ξενιστής της πολιτικής του υπερσυστήματος που ποντάρει σε πολιτικά παράγωγα.
Σε σχέση δε με το ΠΑΣΟΚ, δε νομίζω ότι η μοίρα του δε διαμορφώνεται από την κοινωνία, τη ζώσα κοινωνία στην οποία πρέπει να δώσει το ΠΑΣΟΚ εκείνες τις νέες προσλαμβάνουσες που το καθιστούν στη συνείδησή της πραγματικά ως ένα προοδευτικό κόμμα εξουσίας και όχι διαμαρτυρίας. Αυτός ο ρόλος ανήκει σε άλλους, στους ξενιστές. Η συγκυρία είναι αποφασιστική για το ΠΑΣΟΚ που πρέπει να καταδείξει αυτό που κάποιοι προσπαθούν να δώσουν στρεβλά, με παραμόρφωση και με την επικοινωνιακή δυνατότητα που διαθέτουν: δεν είναι έκφραση αλλά ούτε και παραλλαγή του συστήματος. Θα τα καταφέρει;
Δημοσίευση σχολίου